ﺁﺩﻣـــﯽ ﮐــﻪ ﺩﻭﺳــﺘـﺖ ﺩﺍﺭﺩ ﺧــﯿـﻠﯽ ﺯﻭﺩ ﺑـــﺮﺍﯾــﺖ ﻋـــﺎﺩﯼ ﻣﯽ ﺷــﻮﺩ ...

ﺣـــﺮفـــ ﻫـــﺎﯾــﺶ، ﺩﻭﺳـــﺘـﺖ ﺩﺍﺭﻡ ﻫـــﺎﯾــﺶ ...

ﻭ ﺗـــﻮ ﺧـﯿـــﻠﯽ ﺯﻭﺩ ﮐــﻼﻓـــﻪ ﻣـﯽ ﺷـــﻮﯼ ...

ﺍﺯ ﺑـــﻬـــﺎﻧــﻪ ﻫـــﺎﯾــﺶ، ﺍﺷـکــ ﻫـــﺎﯾــﺶ، ﺗـــﻮﻗـــﻊ ﻫــﺎﯾــﺶ ...

ﻭ ﭼـــﻮﻥ ﺗـﺼــــﻮﺭ ﻣﯽ ﮐـﻨﯽ ﮐــﻪ ﻫـﻤﯿﺸــﻪ ﻫـﺴـﺖ، ﻫﻤﯿﺸـﻪ ﺩﻭﺳﺘـﺖ ﺩﺍﺭﺩ؛

ﻫـﯿﭽــــﻮﻗــﺖ ﻧـﮕﺎﻫـــﺶ ﻧـﻤـﯽ ﮐﻨـﯽ ...

ﻧﮕـــﺮﺍﻧـﺶ ﻧﻤﯽ ﺷــﻮﯼ ...ﺑــﺮﺍﯼ ﺍﺯ ﺩﺳــﺖ ﺩﺍﺩﻧــﺶ ﻧـﻤـﯽ ﺗــﺮﺳﯽ ...

ﺍﻭ ﻫــﻤﯿــﺸﻪ ﻫﺴــﺖ ...

ﺍﻣــﺎ ... ﺍﻭ ﻫــــﻢ ﺁﺩﻡ ﺍﺳــﺖ ...

ﺭﻭﺯﯼ ﮐــﻪ ﮐــﺎﺭﺩ ﺑــﻪ ﺍﺳﺘـﺨــﻮﺍﻧــﺶ ﺑــﺮﺳــﺪ، ﮐـﻮﻟـﻪ ﺑـﺎﺭ ﺍﻧــﺪﻭﻫـﺶ ﺭﺍ ﺑــﺮﻣﯽ ﺩﺍﺭﺩ

ﻭ ﺑــﯽ ﺳــﺮ ﻭ ﺻـــﺪﺍ ﻣــﯽ ﺭﻭﺩ ...

ﺣــﺴﯽ ﺑــﻪ ﻣــﻦ ﻣﯽ ﮔــﻮﯾــﺪ ﺁﻥ ﺭﻭﺯ، ﺑﯽ ﺍﺭﺍﺩﻩ ﺻـــﺪﺍﯾـﺶ ﻣﯽ ﺯﻧــﯽ ﺍﻣــﺎ ...

ﺟـــﻮﺍﺑـﯽ ﻧـﻤـﯽ ﺁﯾـــﺪ ...

ﻓـﻘــﻂ ﺑـﺮﺍﯾـــﺖ ﺟــﺎﯼ ﭘـﺎﯾـﺶ ﻣــﯽ ﻣـــﺎﻧــﺪ...

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: