تو مــــــــــرا آنقدر آزردي .. که خودم کوچ کنم از شهرتــــــــــ ..

بکنم دل ز دل چون سنگتـــــــــــ .. تو خيالتـــــــــــــ راحتـــــــــــ ..

مي روم از قلبت .. مي شوم دورترينـــــــــــــــــ خاطره در شب هايت

تو به من مي خندي ..و به خود مي گويیـــــ:

باز مي آيد و مي سوزد از اين عشق ولي .. بر نمي گردم نه! مي روم آنجاييــــــــــ

که دلي بهر دليـــــــــــ تب دارد ..عشق زيباست و حرمت دارد .. تو بمان ..

دلت ارزاني هر کســــــــــــــــــــــــــ که دلش مثل دلتسرد و بي روح شده است ..

سخت بيمار شده است .. تو بمانـــــــــــــــــ در شهرتـــــــــــــــــ!!!